یکى
از حوادث زندگانى حضرت محمد (ص) مسأله معراج می‌باشد. سفر شبانه و عروج
آسمانى برای نشان دادن بخشى از آیات عظمت الهی، به پیامبر(ص) انجام گرفته
است. اما در شب معراج برای پیامبر (ص) چه اتفاقی افتاد؟ آسمونی در این
مقاله مطالب مفیدی در مورد معراج حضرت محمد (ص) را برای شما عزیزان تهیه
کرده است که از شما دعوت می کنیم تا پایان این مقاله ما را همراهی کنید.
حضرت رسول اکرم (ص) در جریان ابلاغ رسالت
در مکه شکنجه‌هاى جسمى و روانى و سختی‌هاى زیادى را متحمل شدند، از جمله در
سال هفتم بعثت سران قریش با یکدیگر پیمان محاصره اقتصادى علیه بنی‌هاشم را
امضاء کردند و اهداف آنها چیزى جز جلوگیرى از گسترش اسلام و افزایش تعداد
مسلمانان نبود و در حقیقت براى نابودى اسلام چنین برنامه‌اى را تدارک دیدند
و به مدت سه سال رسول الله(ص)و مسلمانان در شعب ابوطالب بسر بردند و انواع
و اقسام رنج‌ها را براى حفظ دین اسلام و وجود رسول خدا(ص) به جان خریدند.
پس از خروج از شعب ابوطالب که با امدادهاى الهى صورت گرفت، پیامبر (ص)دو
یار باوفاى خود را از دست دادند، حضرت ابوطالب و خدیجه دو پشتیبان نیرومند و
با وفایى براى پیشرفت اسلام بودند.مرگ این عزیزان، به شدت پیامبر (ص) را
غمگین کرد و قریش را در آسیب رساندن به ایشان بی‌باک ساخته،صدماتى را که تا
آن روز به آن حضرت نزده بودند، وارد ساختند، تا جایى که خاک بر سر او
می‌ریختند.
پس از پایان یافتن ماجراى شعب ابوطالب،
رسول الله (ص) براى یافتن پایگاهى عازم شهر طائف شدند و هدفشان دعوت قبیله
ثقیف به اسلام بود، آنان نه تنها دعوت ایشان را نپذیرفتند، بلکه ارازل و
اوباش را وادار کردند تا با دشمنام دادن،پیامبر (ص) را سنگباران کنند و در
نهایت ایشان را مجروح ساختند.
پس از این همه سختی‌ها در راه پیشبرد
اهداف عالیه اسلام، خداوند براى نشان دادن بخشى از آیات و عظمت دستگاه خلقت
و رموز هستی، هدیه‌اى بزرگ به رسول گرامى اسلام (ص) داد و خداى متعال براى
تسکین و آرامش آن حضرت، وى را به معراج برد. با توجه به اینکه حضرت رسول
اکرم (ص) به مرحله بندگى و عبودیت کامل رسیده بودند، این سفر زمینى و عروج
آسمانى زمینه را براى اطمینان کامل ایشان به قدرت عظیم الهى فراهم کرد.
نگاهى کوتاه به مشاهدات پیامبر اسلام (ص) در آسمانها
از جمله ضروریات دین مقدس اسلام، معراج
جسمانى حضرت ختمى مرتبت است که مطابق نصّ صریح قرآن مجید می‌باشد و در
نخستین آیه از سوره اسراء و در سوره نجم به این مهم اشاره شده است و مورد
اتفاق همه فرقه‌هاى اسلامى است.
طبق برخى از روایات معتبر، پیامبر(ص) در
اثناء راه به اتفاق جبرئیل در سرزمین مدینه نزول کرد و در آنجا نماز گذارد و
نیز در مسجدالاقصى با حضور ارواح انبیاى بزرگ مانند ابراهیم و موسى وعیسى
نماز گذارد وامام جماعت پیامبر(ص) بود، سپس از آنجا سفر آسمانى رسول
الله(ص) شروع شد و آسمان‌هاى هفتگانه را یکى پس از دیگرى پیمود،در هر آسمان
با صحنه‌هاى تازه‌اى روبرو شد،با پیامبران و فرشتگان و در برخى از
آسمانها با دوزخ یا دوزخیان و در بعضى با بهشت و بهشتیان برخورد کرد،و
پیامبر از هر یک از آنها خاطره‌هاى پرارزش و بسیار آموزنده در روح پاک خود
ذخیره فرمود و عجائبى مشاهده کرد که هر کدام رمزى و سرى از اسرار عالم هستى
بود. و پس از بازگشت اینها را با صراحت، ولى با زبان کنایه و مثال،براى
آگاهى امت در فرصت‌هاى مناسب شرح می‌داد، و براى تعلیم و تربیت از آن
استفاده فراوان می‌نمود. این امر نشان می‌دهد که یکى از اهداف مهم این سفر
آسمانى استفاده از نتایج عرفانى و تربیتى این مشاهدات گرانبها بود،و تعبیر
پرمعنى قرآن «لَقَدْ راى مِن آیات رَّبه الکُبری» در آیات مورد بحث،
می‌تواند اشاره اجمالى و سربسته‌اى به همه امور باشد.
ذکر این نکته مهم است که بهشت و دوزخى را
که پیامبر(ص) در سفر معراج مشاهده کرد،و کسانى را که در آن متنغم یا معذب
دید،بهشت و دوزخ قیامت نبود،بلکه بهشت و دوزخ برزخى بود، زیرا طبق آیات
قرآن، بهشت و دوزخ رستاخیز بعد از قیام قیامت و فراغت از حساب،نصیب
نیکوکاران و بدکاران می‌شود.
سرانجام به هفتمین آسمان رسید،و در آنجا
حجاب‌هایى از نور مشاهده کرد،همانجا که «سِدره المُنتهی وجنه المأوی» قرار
داشت و پیامبر(ص)در آن جهان سراسر نور و روشنایى به اوج شهود باطنى و قرب
الى‌الله و مقام «قاب قوسین اوادنی»رسید،وخداوند در این سفر او را مخاطب
ساخته،و دستورات بسیار مهم و سخنان فراوانى به او فرمود و برخى احادیث قدسى
در این سفر بر آن حضرت وارد شده است.همچنین نمازهاى پنجگانه بر پیامبر (ص)
واجب شد و جبرئیل آمد و همراه پیامبر نمازهاى پنجگانه را انجام داد. و
رهبرى و ولایت على (ع) مطرح شد.
از امور دیگرى که پیغمبر اکرم(ص)در بهشت
مشاهده کرد، نور دخترش حبیبه خدا فاطمه زهرا(س) بود. نور زهرا در هر عالمى
به نوعى ظهور داشته است. در لیله المعراج در بهشت براى رسول الله(ص)در ساق
عرش طلوع کرد وقتى نظر فرمود، نور ائمه را دید، اولى نور على(ع) بعد فاطمه
تا برسد به حضرت حجت عجل‌الله تعالى فرجه و در روایت است که فرمود
مهدى(عج) را که وصى دوازدهم من است،دیدم مثل کوکب درّى است،و لذا برخى از
بزرگان این حدیث را شاهد گرفته‌اند که حجه‌بن الحسن عجل‌الله تعالى فرجه پس
از اصحاب کساء از همه اهل بیت افضل است.
